درس‌هایی که باید آموخت: تکمیل کلاس درس فردا، امروز
کارشناسان دانشگاه نیوکاسل اولین مطالعه روی میزهای تعاملی در کلاس درس را به عنوان بخشی از یک آزمایش بزرگ برای درک مزایای فناوری در آموزش و یادگیری انجام داده‌اند.
این تیم با همکاری کالج لانگبنتون در نیوکاسل، به مدت شش هفته، میزهای جدید را آزمایش کردند تا ببینند این فناوری - که به عنوان پیشرفت بزرگ بعدی در مدارس شناخته می‌شود - چگونه در زندگی واقعی کار می‌کند و چگونه می‌توان آن را بهبود بخشید.
میزهای تعاملی - که به عنوان میزهای دیجیتال نیز شناخته می‌شوند - مانند یک تخته سفید تعاملی، ابزاری رایج در کلاس‌های درس مدرن، کار می‌کنند، اما روی یک میز صاف قرار دارند تا دانش‌آموزان بتوانند به صورت گروهی دور آنها کار کنند.
این تیم به رهبری دکتر احمد خروفه، پژوهشگر آزمایشگاه فرهنگ دانشگاه نیوکاسل، دریافت که برای استفاده کامل از میزها، این فناوری باید توسط معلمان به طور کامل پذیرفته شود.
او گفت: «میزهای تعاملی این پتانسیل را دارند که به یک روش جدید و هیجان‌انگیز برای یادگیری تبدیل شوند.»کلاس درس– اما مهم است که مسائلی که شناسایی کرده‌ایم برطرف شوند تا بتوان در اسرع وقت به طور مؤثر از آنها استفاده کرد.
"یادگیری مشارکتیبه طور فزاینده‌ای به عنوان یک مهارت کلیدی در نظر گرفته می‌شود و این دستگاه‌ها معلمان و دانش‌آموزان را قادر می‌سازند تا جلسات گروهی را به روشی جدید و جالب اداره کنند، بنابراین بسیار مهم است که افرادی که جداول را می‌سازند و کسانی که نرم‌افزاری را برای اجرا روی آنها طراحی می‌کنند، همین حالا این را دریافت کنند.
این فناوری که به طور فزاینده‌ای به عنوان یک ابزار یادگیری در مکان‌هایی مانند موزه‌ها و گالری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، هنوز برای کلاس درس نسبتاً جدید است و قبلاً فقط توسط کودکان در موقعیت‌های آزمایشگاهی آزمایش شده بود.
دو کلاس با توانایی‌های مختلط از پایه هشتم (سنین ۱۲ تا ۱۳ سال) در این مطالعه شرکت داشتند که شامل گروه‌های دو تا چهار نفره بودند.دانش آموزانبا هم روی هفت میز تعاملی کار می‌کردند. پنج معلم که سطوح مختلفی از تجربه تدریس داشتند، با استفاده از این میزها درس می‌دادند.
در هر جلسه از نرم‌افزار «رمز و رازهای دیجیتال» که توسط احمد خروفه برای تشویق یادگیری مشارکتی ساخته شده بود، استفاده شد. این نرم‌افزار به طور ویژه برای استفاده روی میزهای دیجیتال طراحی شده است. رمز و رازهای دیجیتال مورد استفاده بر اساس موضوع تدریس در هر درس بودند و سه رمز و راز توسط معلمان برای درس‌هایشان ساخته شده بود.
این مطالعه چندین مسئله کلیدی را مطرح کرد که تحقیقات قبلی مبتنی بر آزمایشگاه آنها را شناسایی نکرده بودند. محققان دریافتند که تبلت‌های دیجیتال و نرم‌افزاری که برای استفاده روی آنها توسعه داده شده است، باید به گونه‌ای طراحی شوند که آگاهی معلمان را از نحوه پیشرفت گروه‌های مختلف افزایش دهند. آنها همچنین باید بتوانند تشخیص دهند که کدام دانش‌آموزان واقعاً در این فعالیت شرکت می‌کنند. آنها همچنین دریافتند که باید انعطاف‌پذیری وجود داشته باشد تا معلمان بتوانند جلسات مورد نظر خود را پیش ببرند - به عنوان مثال، در صورت لزوم، مراحل یک برنامه را لغو کنند. آنها باید بتوانند تبلت‌ها را ثابت نگه دارند و کار را روی یک یا همه دستگاه‌ها انجام دهند تا معلمان بتوانند مثال‌ها را با کل کلاس به اشتراک بگذارند.
این تیم همچنین دریافت که بسیار مهم است که معلمان از فناوری به عنوان بخشی از درس استفاده کنند - نه به عنوان محور جلسه.
پروفسور دیوید لیت، استاد نوآوری در برنامه درسی دانشگاه نیوکاسل، که در نگارش این مقاله همکاری داشته است، گفت: «این تحقیق سوالات جالب زیادی را مطرح می‌کند و مسائلی که ما شناسایی کردیم نتیجه مستقیم این واقعیت بود که ما این مطالعه را در یک محیط کلاس درس واقعی انجام می‌دادیم. این نشان می‌دهد که مطالعاتی از این دست چقدر مهم هستند.»
«میزهای تعاملی به خودی خود هدف نیستند؛ آنها ابزاری مانند هر ابزار دیگری هستند. برای اینکه بیشترین استفاده را از آنها ببریم»معلمانباید آنها را بخشی از فعالیت کلاسی برنامه‌ریزی‌شده‌شان قرار دهند - نه اینکه آن را به فعالیت درسی تبدیل کنند.
قرار است تحقیقات بیشتر در مورد نحوه استفاده از رومیزی‌ها در کلاس درس توسط این تیم در اواخر امسال با یک مدرسه محلی دیگر انجام شود.
کاغذ "میزها در طبیعت: درس‌هایی از یک پیاده‌سازی بزرگ چند-میزهای«در کنفرانس اخیر ACM در سال ۲۰۱۳ با موضوع عوامل انسانی در محاسبات در پاریس ارائه شد.»
زمان ارسال: ۲۸ دسامبر ۲۰۲۱
